dr Iwona Sowińska-Fruhtrunk – dyrygent i teoretyk muzyki, adiunkt w Katedrze Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, członkini redakcji czasopisma „Teoria Muzyki. Studia, Interpretacje, Dokumentacje” oraz Pełnomocnik Rektora ds. ewaluacji jakości działalności naukowej AMKP. Absolwentka krakowskiej AMKP i College of Musical Arts w Bowling Green, OH. W latach 2002-2010 była dyrygentem asystentem w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, ponadto prowadziła premiery: Magicznego Doremika Marty Ptaszyńskiej w TW – ON w Warszawie, Damy pikowej Piotra Czajkowskiego w Operze Krakowskiej oraz Napoju miłosnego Gaetano Donizettiego w Operze Nova w Bydgoszczy. Przygotowała także premierę opery Ubu Rex Krzysztofa Pendereckiego w Teatro Colón w Buenos Aires. Obecnie zajmuje się działalnością naukową. Opublikowała kilkanaście artykułów naukowych i esejów oraz uczestniczyła w wielu międzynarodowych konferencjach. Była kierownikiem projektu badawczego PRELUDIUM 11 Narodowego Centrum Nauki: Reprezentacja muzyczna we współczesnej estetyce, filozofii i semiotyce. Twórczość Arnolda Schoenberga wobec kategorii reprezentacji (opiekun naukowy: prof. dr hab. Leszek Polony), który częściowo pokrywał się z problematyką pracy doktorskiej oraz jedną w głównych wykonawczyń polsko-litewskiego projektu badawczego DAINA 1 Music of Change: Expression of Liberation in Polish and Lithuanian Music before and after 1989, finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki. W 2020 roku otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wyróżniającą się rozprawę doktorską przygotowaną pod kierunkiem prof. dr hab. Teresy Maleckiej i obronioną w 2019 roku. W 2021 roku wydała monografię Arnold Schönberg. Oblicza mimesis i reprezentacji muzycznej, obecnie w druku jest kolejna książka Woyzeck i Wozzeck. Georga Büchnera i Albana Berga literacka i muzyczna transfiguracja. Do kręgu jej zainteresowań należą zagadnienia estetyki muzycznej, związane głównie z kategoriami reprezentacji i ekspresji muzycznej, twórczość drugiej szkoły wiedeńskiej, a także problematyka postmodernizmu w polskiej muzyce współczesnej.
Małgorzata Janicka-Słysz – doktor habilitowany, prof. Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie – teoretyk muzyki (studia ukończyła „z najwyższym wyróżnieniem”), kierownik Katedry Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego w macierzystej uczelni, prorektor ds. promocji w latach 2008-2012 oraz ds. nauki i rozwoju w latach 2017-2020, członek komitetu redakcyjnego pisma „Teoria Muzyki. Studia, dokumentacje, interpretacje” (od 2013), członek Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich. Opublikowała książki Vytautas Bacevićius i jego idee muzyki kosmicznej (2001) oraz Poetyka muzyczna Karola Szymanowskiego. Studia i interpretacje (2013, nominacja do Nagrody im. Jana Długosza w 2014), a także ponad 60 artykułów w polskich i zagranicznych pracach zbiorowych. W nurcie badań nad muzyką polską, ze szczególnym uwzględnieniem „szkoły” krakowskiej, skoncentrowana na teorii muzyki zorientowanej humanistycznie.
Uczestniczyła w międzynarodowych sesjach naukowych: w Wilnie, Aarhus, Londynie, Leuven, Paryżu, Lizbonie, Aberdeen, Belgradzie, Cluj, Stavanger i Barcelonie, a także w polskich konferencjach muzykologicznych – w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Gdańsku, Łodzi, Olsztynie, Bydgoszczy czy Katowicach. Wraz z Grupą Twórczą Castello, współorganizuje z Zamkiem Królewskim na Wawelu letni festiwal muzyczny „Wawel o zmierzchu”, którego jest dyrektorem artystycznym (dotychczas 17. edycji). W 2013 została Kuratorem ds. Programowych w Muzeum Karola Szymanowskiego w willi Atma w Zakopanem – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie. Otrzymała m.in. nagrodę „Excellence in Teaching”, odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, odznakę „Honoris Gratia”, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2024 – Małopolską Nagrodę Twórczości.
W latach 2018-2023 kierowała międzynarodowym projektem „Music of Change: Expression of Liberation in Polish and Lithuanian Music Before and After 1989” (DAINA 1), finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki. Owocem projektu są dwie prace zbiorowe: Music and Change in the Eastern Baltics Before and After 1989, ed. Rūta Stanevičiūtė and Małgorzata Janicka-Słysz (Boston 2022) oraz Music of Change. Expression of liberation in Polish and Lithuanian music before and after 1989. Studies and interpretations edited by Małgorzata Janicka-Słysz (Kraków 2023).
W macierzystej uczelni organizowała i kierowała naukowo między innymi następującymi sesjami: Polish-Lithuanian Conference „Music & Freedom” (2022); „Karol Szymanowski. Muzyka jako (prze)życie” (2022) czy Międzynarodowe Sympozjum „Krzysztof Penderecki. Muzyka jako doświadczenie” (2023).
Prowadziła ponad 500 koncertów muzyki „poważnej”. DVD z nagraniem koncertowego wykonania Harnasiów Karola Szymanowskiego na Dziedzińcu Zewnętrznym Zamku Królewskiego na Wawelu (2013) według jej konceptu autorskiego – z udziałem Kapeli Góralskiej i Zespołu Zakopower z Sebastianem Karpielem Bułecką (solistą), Chórem i Orkiestrą do projektu „Harnasie” pod dyrekcją Marka Mosia – otrzymało nominację do nagrody „Fryderyk” (2014).
W dydaktyce (analiza dzieła muzycznego, metodologia pracy badawczej, krytyka i prelekcja, praca licencjacka czy magisterska) oraz artystyczno-naukowej wagę przywiązuje do kultury i logiki języka wypowiedzi – pisanej i mówionej.
Agnieszka Draus – teoretyk muzyki, doktor habilitowana, profesor Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie - w Katedrze Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego, Dziekan Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej AMKP, sekretarz w Zarządzie Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich.
W swojej zawodowej aktywności łączy trzy komplementarne sfery: naukowo-badawczą, dydaktyczną i popularyzatorską. W dotychczasowej działalności naukowej koncentruje się na problematyce muzyki współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem teatru muzycznego (za pracę mgr nt. opery Raj utracony Krzysztofa Pendereckiego otrzymała Nagrodę Miasta Krakowa, a za pracę dr nt. cyklu operowego Licht Karlheinza Stockhausena otrzymała Nagrodę ZKP im. ks. prof. Hieronima Feichta). Bada twórczość kompozytorów polskich: W. Lutosławskiego, M. Stachowskiego, P. Mykietyna, J. Rychlika oraz młodych twórców ośrodka krakowskiego, skupia także uwagę na problematyce związanej z performansem i muzyką najnowszą. Bliska jest jej również kultura popularna, szczególnie przykłady rocka progresywnego i heavy metalu.
Obok ponad 60 artykułów, w wydawnictwie AMKP opublikowała dwie książki: (1.) Cykl sceniczny “Licht” Karlheinza Stockhausena. Muzyczny teatr świata 2011, oraz (2.) Brzmienie i sens. Studia nad twórczością Marka Stachowskiego 2016 (książka została nominowana do Nagrody im. Jana Długosza). Jest także współautorką (wraz z Joanną Wiśnios) Atlasu operowego dla młodzieży. Wyniki swoich badań upowszechnia biorąc udział w Międzynarodowych Konferencjach Naukowych (m. in. na Słowacji, Litwie, Łotwie, w Belgii, Wielkiej Brytanii, Słowenii, Niemczech, Włoszech, Serbii, Hiszpanii, Portugalii, Japonii).
teoretyk muzyki, adiunkt w Katedrze Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. W centrum jego zainteresowań naukowych mieści się muzyka najnowsza, zwłaszcza ta znajdująca miejsce na gatunkowych i estetycznych pograniczach sztuki: elektroakustyczna, progresywna (od rocka do djentu) oraz jazz. Jest autorem licznych artykułów naukowych oraz monografii Muzyka a nowe media, za którą otrzymał I nagrodę w „Konkursie prac doktorskich dotyczących muzyki polskiej” organizowanym przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca, Nagrodę im. Ks. Prof. Hieronima Feichta nadawaną przez Sekcję Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich (2017) oraz rekomendację i Nagrodę Publiczności za najlepszą książkę o muzyce wydaną w roku 2017 w Konkursie Polskich Krytyków Muzycznych „KROPKA” (Fundacja MEAKULTURA). Współorganizator konferencji naukowych Metal Studies (w Krakowie, od 2020), International Conference of the Progect Network for the Study of Progressive Rock (2022, w Oksfordzie, 2024, w Krakowie), Blues-rock. Media – sceny – rezonanse (2023, w Toruniu). W roku 2019 otrzymał odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”; w roku 2024 odznakę Prezydenta Miasta Krakowa „Honoris gratia”.
Marcin Strzelecki. Teoretyk muzyki i kompozytor, instrumentalista, artysta multimediów cyfrowych i krytyk muzyczny. Związany z Akademią Muzyczną w Krakowie, gdzie prowadzi wykłady na temat współczesnej analizy muzycznej oraz zaawansowanych technik kompozycji muzycznej, w szczególności kompozycji wspomaganej komputerowo. Współpracuje z krakowską Akademią Sztuk Pięknych, prowadząc projekty związane z „sztuką dźwiękową” i instalacjami dźwiękowymi. Jako teoretyk muzyki prowadzi badania zorientowane empirycznie na podstawach twórczości muzycznej, takich jak ograniczenia poznawcze i akustyczne, z wykorzystaniem zaawansowanych technik przetwarzania informacji. Ostatnio jego badania dotyczą percepcji harmonii muzycznej i barwy dźwięku, stylometrii muzyki i technik sztucznej inteligencji stosowanych w komponowaniu muzyki.
Prorektor ds. badań i ewaluacji
Absolwentka Wydziału Form Przemysłowych ASP w Krakowie, kierowniczka Pracowni Wiedzy o Barwie od 2004 r. Prodziekana WFP ASP (2008-2012), członkini Senatu ASP. Twórczyni kierunku wzornictwo w PWSZ w Tarnowie, ekspertka ds. barwy, projektantka, autorka prac naukowych. Organizowała konferencje Dzień Barwy, Designing Designers i Colour Culture Science. Odznaczona Krzyżem Zasługi RP. Jako prorektorka nadzoruje m.in. ewaluację i Repozytorium dorobku naukowego i artystycznego pracowników ASP.
Teatrolożka i filmoznawczyni, od 2006 roku wykładowczyni Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego; stopień doktora nauk humanistycznych (dyscyplina: nauki o sztuce, specjalność: kulturoznawstwo) uzyskała w 2004 roku na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ, stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych (dyscyplina: literaturoznawstwo, specjalność: komparatystyka) – w 2014 roku na Wydziale Polonistyki UJ.
W latach 1995-2008 pracowała w zespole redakcyjnym Gazety Teatralnej „Didaskalia”, gdzie nadal regularnie publikuje eseje i recenzje. Autorka szkiców poświęconych związkom literatury, teatru i filmu oraz książek: Próby wrażliwości. Szekspirowskie ekranizacje Laurence’a Oliviera i Kennetha Branagha (2005), Słownik wiedzy o filmie (wspólnie z Joanną Wojnicką; 2005, 2009), wywiadu-rzeki Krzysztof Globisz. Notatki o skubaniu roli (2010), Shakespeare i kino. Strategie adaptacyjne i ich konteksty społeczno-kulturowe (2012). W serii „Literatura na ekranie” redagowała tom Lustra i echa. Filmowe adaptacje dzieł Williama Shakespeare’a (2017).
